ในคืนวันอาทิตย์ที่ 13 ธันวาคม อุกกาบาตนับไม่ถ้วนจะยิงเว็บตรงฝากถอนไม่มีขั้นต่ำข้ามท้องฟ้าในขณะที่อนุภาคอวกาศเผาไหม้ในชั้นบรรยากาศของเราและพบกับจุดจบที่ร้อนแรง ฝนดาวตกส่วนใหญ่เกิดขึ้นเมื่อโลกกระแทกเข้ากับเศษซากที่ดาวหางทิ้งไว้แต่ไม่ใช่ฝนดาวตกนี้ ซึ่งน่าจะเป็นช่วงที่น่าตื่นตาตื่นใจที่สุดของปี ที่รู้จักกันในชื่อฝนเจมินิด (Geminid shower) เกิดทุกเดือนธันวาคมและไม่ได้เกิดจากดาวหางที่มีสีสันสดใส แต่มาจากดาวเคราะห์น้อยธรรมดา ซึ่งเป็นครั้งแรก แต่ไม่ใช่ครั้งสุดท้ายที่เชื่อมโยงกับฝนดาวตก
แม้ว่าทั้งดาวหางและดาวเคราะห์น้อยจะเป็นวัตถุขนาดเล็กที่โคจรรอบดวงอาทิตย์
แต่ดาวหางน้ำแข็งก็งอกหางที่สวยงามเมื่อน้ำแข็งของพวกมันกลายเป็นไอในความร้อนของดวงอาทิตย์ ในทางตรงกันข้าม ดาวเคราะห์น้อยได้รับชื่อ “สัตว์ร้ายแห่งท้องฟ้า” สำหรับการพุ่งผ่านและทำลายภาพถ่ายของทิวทัศน์ท้องฟ้าโดยการสะท้อนแสงของดวงอาทิตย์
ดังนั้นดาวเคราะห์น้อยเพียงดวงเดียวสามารถเอาชนะดาวหางที่มีเสน่ห์ทั้งหมดและสร้างฝนดาวตกที่เหนือกว่าคู่แข่งได้อย่างไร? “มันยังคงเป็นปริศนา” David Jewitt นักดาราศาสตร์จาก UCLA กล่าว มันเหมือนกับลูกเป็ดขี้เหร่ที่แย่งชิงหงส์สวยเพื่อคว้าตำแหน่งที่หนึ่งในการประกวดความงาม
นักดาราศาสตร์ยังไม่รู้เคล็ดลับความสำเร็จของดาวเคราะห์น้อยในการสร้างฝนที่ตกซึ่งปกติจะผลิตอุกกาบาตต่อชั่วโมงมากกว่าฝนอื่นๆ ของปี อย่างไรก็ตาม เมื่อสามปีที่แล้ว ดาวเคราะห์น้อยโคจรเข้าใกล้โลกมากขึ้น และเปิดโอกาสให้นักวิทยาศาสตร์ได้ศึกษาหินอวกาศที่ต่ำต้อยที่สุด ตอนนี้พวกเขาตั้งตารอการเปิดตัวยานอวกาศที่จะสร้างภาพพื้นผิวของดาวเคราะห์น้อย
การเชื่อมต่อของจักรวาล
นักดาราศาสตร์เชื่อมโยงฝนดาวตกกับดาวหางเป็นครั้งแรกในปี พ.ศ. 2409 พวกเขาเชื่อมโยงอุกกาบาตเพอร์เซอิดที่มีชื่อเสียงซึ่งมองเห็นได้ทั่วโลกทุกเดือนสิงหาคมด้วยดาวหางสวิฟท์-ทัทเทิลที่ผ่านโลกเมื่อสี่ปีก่อน ในเวลาต่อมา นักดาราศาสตร์ได้จับคู่ฝนดาวตกที่สำคัญที่สุดกับดาวหางดวงใดดวงหนึ่ง
เมื่อน้ำแข็งของดาวหางกลายเป็นไอในแสงแดด เม็ดฝุ่นก็ลอยออกจากดาวหางเช่นกัน อนุภาคฝุ่นเหล่านี้เรียกว่าอุกกาบาต โปรยปรายไปตามวงโคจรของดาวหางเหมือนดอกแดนดิไลออนที่แตกหน่อ ถ้าโลกพัดเข้าไปในกระแสฝุ่นยาวนี้ เราจะเห็นฝนที่ร้อนแรงขณะที่อนุภาคกระทบชั้นบรรยากาศของเรา อุกกาบาตทั่วไปนั้นมีขนาดไม่ใหญ่ไปกว่าเม็ดทราย แต่มันเคลื่อนที่เร็วมากจนส่งพลังงานให้อิเล็กตรอนทั้งในอะตอมของมันเองในขณะที่มันสลายตัวและในอะตอมและโมเลกุลในชั้นบรรยากาศ เมื่ออิเล็กตรอนเหล่านี้สูญเสียพลังงาน พวกมันจะปล่อยลำแสงออกมา ซึ่งดูเหมือนดาวตกจากท้องฟ้า
อย่างไรก็ตาม เนื่องจากดาวหางหลังดาวหางเชื่อมโยงกับฝนดาวตกที่แตกต่างกัน เจมินิดส์จึงยังคงแยกออกจากกัน ไม่มีใครรู้ที่มาของพวกเขา
อุกกาบาต Geminid โดดเด่นในด้านอื่นเช่นกัน ต่างจากอุกกาบาต Perseid ซึ่งผู้คนสังเกตมาเกือบ 2,000 ปีแล้ว Geminids นั้นค่อนข้างใหม่ รายงานการดำรงอยู่ครั้งแรกของพวกเขามาจากอังกฤษและสหรัฐอเมริกาในปี พ.ศ. 2405 ฝนในสมัยนั้นอ่อนแรง ทำให้มีอุกกาบาตอย่างน้อยหนึ่งหรือสองโหลต่อชั่วโมง อย่างไรก็ตาม ในช่วงศตวรรษที่ 20 ฝักบัวอาบน้ำก็แรงขึ้น ทุกวันนี้ ณ จุดสูงสุดของฝักบัว ผู้สังเกตการณ์เพียงคนเดียวภายใต้ท้องฟ้าที่มืดมิดสามารถเห็นดาวตกมากกว่า 100 ดวงต่อชั่วโมง นั่นดีกว่าการแสดงของ Perseid ส่วนใหญ่
ยิ่งไปกว่านั้น กระแสอุกกาบาต Geminid ซึ่งเป็นริบบิ้นของฝุ่นที่ติดตามวงโคจรของดาวเคราะห์น้อยรอบดวงอาทิตย์นั้นใหม่กว่าลำธารอื่นๆ เมื่อเวลาผ่านไป ลำธารก็แผ่ขยายออกไป แต่สายน้ำนี้แคบมากจนต้องก่อตัวขึ้นเมื่อไม่ถึง 2,000 ปีก่อน และอาจเพียงไม่กี่ร้อยปีก่อน และจากการที่อุกกาบาตเคลื่อนที่ช้าลงเมื่อกระทบกับอากาศ นักดาราศาสตร์สรุปได้ว่าอุกกาบาตเจมินิดมีความหนาแน่นค่อนข้างมาก หนาแน่นเป็นน้ำประมาณสามเท่าและหนาแน่นเป็นสองเท่าของอุกกาบาตเพอร์เซอิดสล็อตเว็บตรง , ฝากถอนไม่มีขั้นต่ำ เว็บตรง
